System przedstawiony w pytaniu jest w rzeczywistości słabszy niż po prostu wymagający pojedynczego hasła o długości A + B + C, ponieważ dopuszcza klasę ataków, których nie można użyć przeciwko pojedynczym hasłom:

Załóżmy, że kombinacja trzech haseł to EFG . Atakujący może wysłać hasła ABCDEFG , dokonując pięciu ataków ( ABC , BCD , CDE , DEF i EFG ) w cenie dwóch. Ogólnym terminem określającym to jest sekwencja de Bruijn i umożliwia atakowanie dowolnego systemu opartego na stanach (takiego jak zamek cyfrowy) przy użyciu znacznie mniejszej liczby prób, niż jest to możliwe.

Z surowego punktu widzenia bezpieczeństwa Twoje hasło to po prostu „A B C”, a względna siła hasła jest odpowiednio obliczana.

Z punktu widzenia użytkownika jest to prawdopodobnie zbyt trudne do wykorzystania. Serwer nie wskazuje aktualnego stanu (czy szuka już drugiego hasła?), Dlatego użytkownik nie może określić, które hasło podać.

Z punktu widzenia obrony mała wartość tutaj. Ataki z użyciem hasła stają się nieco bardziej skomplikowane, a istniejące narzędzia ataku będą musiały zostać ponownie napisane, aby dostosować się do tego dziwnego schematu. To może wystarczyć, aby przekonać atakującego do pójścia dalej, ale jeśli jesteś ważnym celem, to w ogóle nie pomoże.

Odniosę się tutaj do kilku kwestii.

Po pierwsze, zakładając, że osoba atakująca nie wie, że schemat hasła jest złym założeniem, a ty ' ponownie poprawne, że to bezpieczeństwo poprzez zaciemnienie. Jeśli każdy użytkownik może nauczyć się tego schematu logowania, osoba atakująca też może. Z tego powodu pukanie nie jest lepsze, niż gdyby było tylko jedno hasło ABC.

Możesz pomyśleć: „Brak większej liczby haseł zwiększa liczbę brutalnej siły zgaduje wykładniczo? ” Odpowiedź brzmi nie. Rozważmy alfabet o długości z i trzy hasła o długości a , b i c . Liczba możliwych haseł dla każdego z nich to odpowiednio z^a , z^b i z ^c . Jeśli chcesz wypróbować wszystkie możliwe wartości każdego hasła w każdej możliwej kolejności, będziesz potrzebować z^a * z ^b * z^c przypuszczeń, co jest równe z ^{(a + b + c)} . Tak się składa, że ​​długość pojedynczego hasła ABC to a + b + c , więc liczba wymaganych domysłów to także z ^{(a + b + c)} .

Istnieje również obawa, że ​​użytkownicy będą zdezorientowani i / lub sfrustrowani tym systemie, zwłaszcza jeśli mają problemy z zapamiętaniem swoich haseł. Ludzie mają dość problemów z zapamiętaniem jednego hasła dla każdej odwiedzanej witryny (i dlatego wiele osób ponownie używa haseł). Trzy hasła byłyby jeszcze trudniejsze do zapamiętania i nie zdziwiłbym się, gdyby niektórzy użytkownicy używali tego samego ciągu we wszystkich trzech.

Wymaganie trzech przesłanych formularzy do zalogowania z pewnością spowolni atak siłowy, ale równie łatwo możesz to osiągnąć, dodając opóźnienie w weryfikacji hasła po stronie serwera.

To bezpieczeństwo poprzez zaciemnienie - jeśli zostanie powszechnie przyjęte, atakujący będą próbować tylko trzy razy. W tym momencie równie dobrze możesz mieć tylko jedno hasło, ale ustawić dłuższą minimalną długość hasła, aby mieć pewność, że jest tak długie, jak trzy połączone hasła.

Jest to nie do odróżnienia od hasła będącego po prostu A || B || C .

Uwierzytelnianie dwuskładnikowe jest bardziej przyjazne dla użytkownika , ale bardziej bezpieczne.

Bez jednego hasło jest nadal niewiele mniej bezpieczne niż pukanie hasła.

Osoba atakująca, która może znaleźć Twoje hasło, prawdopodobnie dowie się również o Twoim schemacie pukania.

Wybór pukania przypomina wybór algorytmu. Potraktuj to jako publiczne”.

Chociaż hasła są zabezpieczone przez niezrozumiałość, można je bardzo łatwo zastąpić zupełnie innymi .

To powiedziawszy, istnieją schematy, które są nieco podobne do Twojego „pukania”, ale są nieco bardziej przydatne:

• Losowo żądanie jednego z wielu sekretów (haseł, wyrażeń, iTAN...).
  Jest to znacznie szybsze niż wpisanie wszystkie sekrety i jest bezpieczniejsze, ponieważ atakujący poznaje tylko jeden sekret naraz (który może zostać unieważniony po użyciu).
  Szanse na możliwość uwierzytelnienia przez atakującego jest skorelowana ze względną liczbą sekretów, które zna, ale wymaga od użytkownika znajomości wszystkich sekretów i ich order .

• Input Timing , tj. analizowanie czasów pomiędzy i dla wszystkich haseł znaków podczas wpisywania przez użytkownika.
  Trudniej jest się tego dowiedzieć i udawać niż pukanie i zostało kilka razy zbadane w IIRC. Wady:

  • Czas różni się nieznacznie za każdym razem , gdy użytkownik wprowadza hasło, chociaż może to wystarczyć do rozróżnienia użytkowników.
  • Czas może nawet ulec całkowitej zmianie, jeśli użytkownik zdecyduje się wprowadzić go w inny sposób, np. w fazie początkowej po wybraniu hasła (użytkownik wciąż uczy się go wpisywać) lub gdy nie może wprowadzić go tak jak zwykle (kontuzje, trzymanie kanapkę w jednej ręce ...)

Zabezpieczenie przez zaciemnienie jest dobre, gdy możesz szybko zmodyfikować swój schemat blokowania , tj. „ zmień labirynt ” niewielkim wysiłkiem , a nie betonu, z którego są wykonane jego ściany (upewnij się, że labiryntu nie można ominąć ).

Koncepcja pukania do portów nie ma bezpośredniego zastosowania do logowania się do witryn internetowych. Przynajmniej nie w takim sensie, jaki sugerowałeś. Dzięki pukaniu portów łączysz się z różnymi portami w określonej kolejności, aby otworzyć żądany port. W Twoim przykładzie umieszczasz wszystkie hasła w jednej witrynie. Jak zauważyli inni, tak naprawdę nie różni się to od łączenia wszystkich haseł. O ile wszystkie używane hasła nie są bardzo długie, równie dobrze możesz je po prostu połączyć i użyć jednego hasła. Słabość tej metody też nie jest tak pomocna, bo ktoś będzie musiał ją zbudować i ktoś będzie musiał wiedzieć, jak z niej korzystać, co wystarczy, aby napastnik dowiedział się, jak to działa. Poza tym właśnie wyjaśniłeś to światu.

Zamiast tego możesz użyć różnych stron internetowych do reprezentowania różnych portów. Załóżmy, że próbujesz zalogować się do witryny D. Kiedy łączysz się z witryną D, nie wyświetla ona nawet strony, chyba że widzi, że zalogowałeś się do witryn A, B i C, poprawnie iw tej kolejności. W ten sposób osoba atakująca musiałaby nie tylko złamać różne hasła, ale musiałaby to zrobić w 3 różnych witrynach i wykorzystać we właściwej kolejności, aby uzyskać dostęp nawet do witryny D, gdzie byłoby wymagane inne hasło.

Nadal polega to na pewnej niejasności, ale łatwiej je odróżnić od zwykłego podzielenia hasła w jednej witrynie.

• To oszukałoby standardowe ataki siłowe. Zautomatyzowane ataki z botnetów lub prostych narzędzi nie zadziałają po wyjęciu z pudełka.
• W ten sposób można oszukać keyloggera. W dziennikach wyglądałoby na to, że użytkownik zapamiętał hasło za trzecim razem. Jeśli atakujący użyje tego hasła, nie zadziała. Ale tylko wtedy, gdy nie wie lub nie zgadnie, co się dzieje. Ale w tym przypadku i tak jest Twoją własnością.
• Użytkownik jest zmuszony użyć wielu słów => dłuższe hasło.

Negatywne

• Zbyt skomplikowane dla zwykłego użytkownika.
• Podobnie jak pukanie portów, jest to częściowo zabezpieczenie poprzez zaciemnienie. Jeśli atakujący wie, że może zaadaptować atak.

Ogółem

Podobnie jak pukanie do portów, dodaje tylko niewielką przewagę nad prostymi atakami. Główną korzyścią byłoby dłuższe hasło, a zasady dotyczące haseł mogą być łatwiej egzekwowane.

W każdym razie, jeśli Twoi użytkownicy nie mają nic przeciwko, możesz to zrobić. W końcu liczy się każda funkcja bezpieczeństwa. Ale nie radziłbym tego robić.

Uwaga: ta metodologia jest już używana w programach odzyskiwania hasła w niektórych częściach branży. Jeśli zapomnisz hasła, możesz użyć swojego adresu e-mail, aby zainicjować sekwencję osobistych pytań w celu odzyskania hasła (choć często jest to tylko jedno pytanie). Jest ona bardziej przyjemna dla użytkownika, zwykle ograniczając kontekst do sekwencji dobrze dobranych pytań, które dają użytkownikowi możliwość użycia (miejmy nadzieję) tajnych, ale dobrze znanych odpowiedzi.

Ponadto niektóre z lepszych banków zapewnia dodatkowy zestaw pytań zabezpieczających, jeśli nie rozpoznają komputera, z którego się logujesz (w tym samym duchu, co wspomniany powyżej schemat odzyskiwania hasła).

Na przykład:

  Wpisz swoje hasło: ***** Twój komputer nie jest rozpoznawany, odpowiedz na następujące dodatkowe pytania: W jakim mieście dorastała Twoja mama? *********Jaki jest Twój ulubiony film? *************  

Może to umożliwić doświadczonym użytkownikom udzielenie dość niejasnych odpowiedzi na szereg pytań, które wybiorą, jednocześnie umożliwiając łatwe- do zapamiętania sekwencji „haseł”. Oczywiście typowi użytkownicy mogą nadal używać łatwych do odgadnięcia odpowiedzi na pytania dotyczące „nierozpoznanego komputera”, ale i tak obowiązek podania dobrych haseł spoczywał na użytkowniku.

ZALETY : Ten system ma pewne zalety z uwierzytelnianiem dwuskładnikowym.

1) Większość przeglądarek i systemów zapisywania haseł go nie obsługuje , więc zapamięta co najwyżej tylko jedno hasło. Więc przynajmniej nie będzie przechowywane gdzieś w postaci zwykłego tekstu.

2) Osoby używające wszędzie tego samego hasła będą musiały użyć co najmniej dwóch haseł, które nie są udostępniane innym witrynom.

WADY : system jest jednak ogólnie wadliwy i twierdzę, że jest gorszy niż uwierzytelnianie za pomocą jednego hasła.

1) Ponieważ ich preferowane, chronione hasłem systemu przechowywania haseł, którego używają do ważniejszych haseł, nie można użyć, są szanse, że użyją czegoś mniej dobrego dla tego jednego hasła. Post-it, plik tekstowy, cokolwiek.

2) Inni twierdzili, że jest to tak silne, jak hasło „ABC”. Nie jest. Powiedziałbym, że w najgorszym przypadku jest tak silne, jak hasło „A”.

Dzieje się tak, ponieważ ja (i typowy użytkownik) używalibyśmy haseł „hasło1”, „hasło2”, "hasło3" Ten system generowania haseł daje mi taką korzyść, że mogę ctrl-c, ctrl-v hasło, a następnie po prostu wpisać numer.

Jeśli nie mogę używać podobnych haseł, to ograniczyłeś zakres możliwych haseł, które mogę mieć: zamiast tak bezpiecznych jak ABC, masz teraz takie same zabezpieczenia jak ABD, gdzie A! = B! = C: ułatwiłeś pracę crackera, zmniejszając ich domenę wyszukiwania.

I nadal wybrałbym dowolną przewidywalną sekwencję, na którą pozwalał skrypt wprowadzania hasła: być może „Jan”, „Lut”, „Mar”.

A ponieważ używałbym sekwencji naturalnej , prawdopodobnie byłaby to kolejność, jaką osoba do łamania haseł miałaby w słowniku, więc maszyna do łamania haseł w naturalny sposób wypróbuje te hasła we właściwej kolejności i wejdzie od razu. absolutnie uporządkowałby swój słownik w ten sposób.

3) Innym czynnikiem zmniejszającym bezpieczeństwo jest to, że aby zmienić hasło, musisz teraz zmienić trzy różne pola. To zniechęciłoby wielu do zmiany haseł.

4) To straszne, straszne doświadczenie użytkownika, jak zauważyli inni. Jeśli nie masz zniewolonej publiczności (pracowników, studentów itp.), Stracisz zwyczajowość dzięki temu wrogiemu użytkownikowi.

Jak powiedzieli inni, jest to równoznaczne z posiadaniem hasła, które jest równoważne z A \ nB \ nC lub podobnym. Jest jednak jedna zaleta tego schematu, o której mogę pomyśleć: pomaga zredukować liczbę rzeczy związanych z phishingiem; jeśli system akceptuje pierwsze hasło zamiast akceptować inne, to wiesz, że system jest zagrożony i po prostu logujesz się do logowania się na nazwę użytkownika i hasło.

Jednak w takim przypadku lepiej jest po prostu spróbować zalogować się za pomocą losowe hasło przed próbą zalogowania się przy użyciu rzeczywistego hasła; w przeciwnym razie właśnie przejąłeś znaczną część swojego hasła, ponieważ pierwsza trzecia (mniej więcej) została zarejestrowana przez zaatakowany system.

Nie sądzę, żeby chodziło nawet o bezpieczeństwo poprzez niejasność, jak niektórzy powiedzieli - trzy hasła logowania są prezentowane publicznie, prawda? Oczywiście, poprawienie kilku narzędzi zajmie trochę pracy, ale nic nie jest zbyt trudne.

Jeśli chodzi o złożoność brutalnej siły. Liczba możliwości jest taka sama, jak w przypadku posiadania jednego hasła o długości A + B + C . Z tego powodu jedyną obroną, jaką uzyskujesz w tym schemacie, jest początkowo trochę frustracji atakującego. Co więcej, gdyby schemat stał się powszechny, standardowe narzędzia szybko by się dostosowały.

Jak wiele osób wspomniało, w przypadku ataków dedykowanych nie jest to ani silniejsze, ani łatwiejsze / trudniejsze do zapamiętania niż połączenie haseł. Istnieje jednak pewna wartość bezpieczeństwa operacji (OPSEC), która jest niezależna od siły hasła. Niewielka wartość, pamiętajcie, ale jako ktoś, kto spędza dużo czasu w witrynie Worldbuilding Stack Exchange, moja wyobraźnia oszalała.

Zastanów się, czy usługa nie jest być ograniczone tylko do autoryzowanych użytkowników, ale chcesz zapobiec przypadkowemu potknięciu się o jego istnienie. Nie jest to już prosty problem entropii, ale raczej problem teorii informacji szpieg-szpieg. Twoim zadaniem jest teraz zminimalizowanie stosunku sygnału do szumu (SNR) każdego, kto spojrzy na wprowadzone hasło. Nie ma to teraz związku z siłą hasła.

Jednym ze sposobów byłoby skonfigurowanie pozornego zachowania. Spraw, aby wyglądało na to, że jest to logowanie do innego systemu. Tylko konta z odpowiednimi uprawnieniami są przekierowywane do znaczącej zawartości. Możesz nawet pozwolić innym zarejestrować się w swoim fikcyjnym projekcie, aby ludzie mogli się rozejrzeć i zaspokoić ich ciekawość.

Jednak teraz rozmawiamy o szpieg przeciwko szpiegowi. Ktoś się zorientuje, że James Bond naprawdę nie jest zbyt zainteresowany forum omawiającym najnowsze trendy w gumowych kaczuszkach i zacznie się wścibiać. James Bond jest dobry w nieujawnianiu informacji, ale w pewnym momencie, z bronią przyłożoną do głowy swojej [ostatniej] dziewczyny, będzie podejrzane, jeśli nie ujawni doktorowi NoGood swojego hasła do forum. Dr NoGood nie jest głupcem; on to rozgryzie.

Więc skonfigurowaliśmy Jamesa z dwoma hasłami. Jeden wpuszcza go na zwykłe forum gumowej kaczuszki, a drugi do ściśle tajnego symulatora pocisków nuklearnych. Nie możemy tutaj zignorować prawdziwego zabezpieczenia hasłem. Jego hasło do symulatora pocisków jądrowych będzie musiało być długie: tak długo, jak połączenie twoich trzech haseł. Jego hasło jest prawdopodobnie krótsze. Dobrze też, bo ktoś już wcześniej widział, jak logował się na swoje konto. Wiedzą, ile postaci ma zacząć brutalną siłę. Nie chcemy, aby przypadkowo znaleźli bezpieczne hasło, zanim znajdziemy kaczuszkę.

Biorąc więc pod uwagę, że nadal jest tajemnicą, że symulator rakietowy istnieje, zwrócenie „nieprawidłowego hasła” w części może zniechęcić brute-forcers od kontynuowania. Dodatkowo możesz dokonać ogromnego odkrycia, gdy James „dwukrotnie wpisze błędne hasło”, zanim ściana obok niego nagle otworzy się, by odsłonić kryptę za nią.

„Im mniej ruchomych części, tym mniej może się nie udać”.

Oprócz tego, że nie zapewnia żadnych znaczących korzyści, ten pomysł jest bardziej skomplikowany do wdrożenia niż pojedyncze hasło. W związku z tym istnieje więcej potencjalnych punktów awarii. Na przykład ...

W zależności od tego, jak został zaimplementowany, może pozwolić na atak typu odmowa, w którym Malcolm wysyła hasło X w regularnych odstępach czasu. Jeśli tak pomyśli, że przerwie uzasadnioną próbę, system otrzyma A X B C i odmówi Ci wejścia. Podobnie, jeśli wysyła hasło C zaraz po wysłaniu A B, wtedy system wpuści go, a nie ciebie.

Atak czasowy odpowiedzi może być w stanie dowiedzieć się, że A było poprawnym pierwszym hasłem w A B C, gdzie nie zauważyłby, że D jest przedrostkiem DEF z jednym hasłem.

Aby dodać do wszystkich innych świetnych odpowiedzi, ten rodzaj schematu ochrony hasłem nie zapewniłby żadnej ochrony przed keyloggerami lub atakami typu man in the middle. Ponieważ nadal umieszczasz swoje hasło w sekwencji, keylogger może odtworzyć twoje działania i nadal uzyskać autoryzację. Uwierzytelnianie dwuskładnikowe, zgodnie z sugestią @Archimedix, byłoby najskuteczniejszym sposobem złagodzenia tego problemu.

Jak wspominali inni, funkcjonalnie jest to to samo, co jedno długie hasło. Aby implementacja była mniej zagmatwana, można ją zaimplementować, zadając wszystkie trzy hasła na tym samym ekranie.

Coś w tym zakresie jest wykonywane przez mojego brokera online, który pyta o hasło członka i hasło handlowe podczas logowania. Aby się zalogować, musimy uzyskać prawidłowe oba hasła. Poza tym muszę zmieniać swoje hasło członkowskie mniej więcej co 10 dni i są zasady, aby nie powtarzać poprzednich trzech haseł itp.

Mój bank ( ICICI Bank) został wcześniej wdrożony dwa hasła, jedno do przeglądania w celu zalogowania się i uzyskania dostępu do informacji, a drugie do zawarcia transakcji w dowolnym momencie wykonania czynności, która skutkowałaby transakcją finansową. Moja karta debetowa Visa jest również zabezpieczona przez system, który nazywają 3-D Secure, w którym niezależnie od bramki płatności zabierają mnie do swojej witryny, aby wprowadzić hasło w celu zakończenia transakcji. Wiem, że to prawdziwa witryna Visa, ponieważ pozwalają mi dostosować wyświetlany komunikat.

Pomysł nie jest więc bezprecedensowy, chociaż nie został wdrożony w dokładnie taki sam sposób, jak mówisz. Dodanie wielu haseł jest czymś, o czym przynajmniej bankierzy i maklerzy wydają się być przekonani.

Koniec z bezużyteczną złożonością techniczną

Zgodnie z wcześniejszą poprawną odpowiedzią,

  A \ nB \ nC  

to w przybliżeniu to samo co

  ABC  

(a może lżejsze, jeśli chodzi o odpowiedź @ Marka, o sekwencji Bruijna ).

Stamtąd, jeśli naprawdę chcesz zachować swój sekret:

1. Używaj standardowych narzędzi, mocno przetestowanych przez jakiś czas. (Jeśli nie masz pewności, wolisz udostępniać i pytać, zamiast używać niejasności).

2. Dbaj o ich aktualność.

3. Poinformuj użytkowników o hasłach (zobacz xkcd: Siła hasła i dyskusja na temat IS)

4. Pamiętaj, że socjotechnika (w Wikipedii) to pierwszy sposób luk w zabezpieczeniach. (Kolejny słynny xkcd: Bezpieczeństwo).

5. Monitoruj swój system i sprawdzaj dzienniki.